Eindelijk na al die tijd

​ Na (alweer) een korte nacht omdat de vlucht van Esmee niet helemaal soepel verloopt, slepen we in de morgen nog maar wat lekkere boodschappen ons appartement naar binnen. Drankjes en zoetigheid ingeslagen, dus wat dat betreft kan kerst beginnen. Maar we zijn nog niet compleet. Om half 6 kunnen we eindelijk na bijna 6 maanden Naomi weer in de armen sluiten. En wat voelt dat goed! En wat is ze bruin geworden! En wat heeft ze veel verhalen te vertellen! We hebben tenslotte ook nog wel wat in te halen. Gespreksstof genoeg de komende 2 weken lijkt me zo. Terwijl we nog haar koffer ophalen in het complex waar ze een half jaar gewoond heeft en dan door de stad terug rijden, kan ze ons al allerlei interessante plekken aanwijzen. Hopelijk hebben we tijd genoeg om alles te gaan bewonderen. Maar eerst morgenvroeg Esmee ophalen. Dan zijn wij met ons 4 weliswaar bij elkaar maar het voelt toch raar om zonder Amber, familie en vrienden de feestdagen te vieren. Toch gaan we genieten want het is tenslotte The most wonderful time of the year...